ET DEMAIN

Wat scheidt het banale van het krachtige betekenisvolle of verveling van geweld? Het is zo’n dunne lijn; en hoe dunner de lijn, hoe groter de afstand tussen de bevoorrechten en de minder bevoorrechten in de samenleving. Wat is het moment waarop de zelfgenoegzame momenten van wachten op een betere en meer veelbelovende toekomst omslaan in een gewelddadige escalatie? Wanneer dreigen lichamen die elkaar alleen maar plaagden, elkaar danspasjes lieten zien of boven op een muur balanceerden, in chaos uit te barsten?