Er zijn mensen die vertrokken zijn, die probeerden over te steken naar een fantasiewereld elders maar die er een wrede realiteit tegenkwamen.

Zij komen soms – nooit voor lang – terug voor enkele zeldzame vakanties, en ontmoeten dan in de kroegen degenen die ervan dromen om te gaan, waarbij ze werkloosheid en moeilijkheden en horizonten zonder hoop achter zich laten. Momenten van delen en confrontatie, op een plek waar ze het allemaal kunnen laten hangen, een plek waar dromen en alcohol het echte leven verdoven. Het onrustige dagelijkse leven, de pijnlijke integratie in dat daarbuiten, zal nooit zo worden uitgesproken want verbanning dreigt voor degenen die ellende en een lichtloos leven ontvluchten, hun enige hoop om voor zichzelf een toekomst te creëren.