Het Burkinabé-volk beslist over zijn lot en staat op, het politieke regime dat al bijna 30 jaar aan de macht is stort in. De revolutie is alom aanwezig in de geëlektrificeerde lichamen van de dansers, in de verheven vuistverklikker van Smockey, in de hoop van de straat, in het voorgevoel van een kunstenaar die dit stuk twee jaar eerder heeft gedroomd. Gevechten, lijden, vernedering en ontberingen vinden hun verlossing in de wil om te leven en de urgentie om zich uit te spreken en de stemmen te heroveren.
Realiteit en fictie ontmoeten elkaar in een samensmelting die barrières door elkaar haalt en afstanden afbrokkelt. Zo ontstaat een onvergelijkbare kracht die zich verzoent en een sprankje echte verandering en hoop brengt. Ook al is het bouwwerk zwak, het is van geen belang, want “hoe lang de nacht ook duurt, de dag zal tevoorschijn komen”.
« Soms zeggen we tegen onszelf dat wat we als kunstenaar doen zinloos is. We vragen ons af of het enig nut heeft, of mensen luisteren, of ze het begrijpen. Hier konden we meteen de impact voelen die het had. “Smockey
Serge Bambara, Smockey, is een Burkinabé rapper die geen concessies doet. Zijn teksten tegen het regime van Blaise Compaoré hebben ertoe geleid dat hij werd bedreigd en gecensureerd.

Met Sams’k le Jah, reggaezanger, creëerde hij de Balai Citoyen (de Burgerbezem), een burgerbeweging die in 2014 tot de val van het regime leidde. Een regime dat al te lang aan de macht was. Dat gebeurde door het geweten op te schudden op straat en door de jeugd van het land actief te mobiliseren.
Op 18 mei 2017 ontving hij de Gwangyu-prijs voor de mensenrechten 2016, voor zijn inzet in de strijd voor het respect voor de mensenrechten.