Serge Aimé Coulibaly
Serge Aimé Coulibaly is een danser en choreograaf uit Burkina Faso. Hij is geboren in Bobo Diou-Lasso en werkt sinds 2002 in Europa en de rest van de wereld.
Zijn inspiratie is geworteld in de Afrikaanse cultuur en zijn danskunst krachtige en hedendaagse. Een dans die geworteld is in emotie, maar ook de dragger is van reflectie en hoop. Zijn krachtige expressiviteit maakt zijn werk universeel en vindt een antwoord in verschillende continenten. Sinds hij in 2002 zijn gezelschap Faso Danse Théâtre oprichtte, verkent Serge Aimé Coulibaly complexe thema’s, met de wens om jongeren een echte positieve dynamiek te bieden. Zijn producties spelen in theaters in Europa en Afrika en op verschillende festivals.
Zijn producties omvatten onder andere Kalakuta Republik (2016), Nuit Blanche à Ouagadougou (2014), Fadjiri (2013), Khokuma 7° Sud (2011), Babemba (2008), Soli- tude d’un Homme Intègre (2007), A Benguer (2006), Minimini (2002).
Zijn open blik op de wereld en op verschillen, die hij telkens opnieuw in vraag stelt, plus zijn constructieve energie en zijn wil om door te zetten, hebben sinds het begin van zijn carrière geleid tot samenwerking met verschillende andere kunstenaars. Hij werkt regelmatig aan internationale producties, zowel als performer als choreograaf. Hij werkte o.a. met Moïse Touré (La Maladie de la Mort, 2015), met Marrukegu Company in Australia (Cut the Sky, 2014 and Burning Daylight, 2009), met Farid Berki (Double Jeu, 2013), met Julie Dossavi (Cross and Share, 2012), met Alain Platel (C(H)OEURS, 2012 and Wolf, 2003), met Kalpana Raghuraman (I lost my English, 2008) en met Sidi Larbi Cherkaoui (Tempus Fugit, 2004).
Serge Aimé Coulibaly’s werk dat altijd in beweging is en gevoed wordt door nieuwsgierigheid en vrijgevigheid, heeft de interesse en het vertrouwen van een groot aantal organisaties gewekt. Daarnaast heeft zijn verlangen en wil om zijn kennis te delen hem ertoe gebracht om dansstukken te maken voor amateurdansers. Tijdens zijn artistieke opleiding bij het gezelschap FEEREN in Burkina Faso, onder leiding
Faso Danse Théâtre
ONS VERHAAL
Dans, theater, muziek, … deze kunstvormen worden gevoed door een behoefte om het leven met zijn mythen en legenden, met het dagelijkse werk, de liefdesverhalen, de opstanden en gevechten die een noodzakelijk onderdeel vormen van het menselijk bestaan, tot uitdrukking te brengen. In 1993 ontmoette Serge Aimé Coulibaly het gezelschap FEEREN in Ouagadougou. Hij leerde er acteren, dansen en muziek kennen en ontwikkelde een voorkeur voor lange dagen van nauwgezet en hard werken en verhoogde zo zijn creativiteit. In 1998 en 1999 was hij choreograaf voor de openingsceremonie van de African Football Cup en FESPACO in Ouagadougou. Hoe kon hij zich nog verder ontwikkelen en zijn horizon verbreden om zijn eigen persoonlijke weg te vinden ? Hij koos er voor om andere mogelijkheden te verkennen en kwam in 2001 naar Frankrijk waar hij zijn opleiding voortzette bij Claude Brumachon en in Danse à Lille, bij Dany Lo Flora Gomez. Terwijl hij openstond voor verschillende samenwerkingen, richtte hij in 2002 zijn gezelschap Faso Danse Théâtre op. Tegelijkertijd ontmoette hij Alain Platel en Les Ballets C de la B : dit zou het keerpunt worden en het begin van de ontwikkeling van zijn essentiële identiteit als danser en choreograaf.
ONZE FILOSOFIE
In Burkina Faso geboren worden en er je kindertijd doorbrengen tijdens Thomas Sankara’s presidentschap, leert je al heel vroeg kennis maken met politiek, en een oprechte interesse in anderen en het ontstaan van een natie en een continent te ontwikkelen. Het is een manier om een globaal geweten te ontwikkelen en om luciditeit te beperken. In een land waar alles nog moet worden opgebouwd, is cultuur natuurlijk een sleutelkwestie; het opbouwen van een ruimte voor creativiteit in de geest van de mensen, het verbreden van hun visie, het laten zien van gebeurtenissen die onder een ander licht hebben geleden, het laten groeien van luchtbellen van hoop en het verankeren van die luchtbellen in reële mogelijkheden. Dit alles klinkt natuurlijk zo zinloos als de basisbehoeftes zoals voedsel, veiligheid en water, een dagelijkse strijd zijn. Maar is dit niet de enige ware drang, de oorsprong van alle acties? Geef de mensen hun waardigheid en hun persoonlijke capaciteiten terug aan mensen zodat ze kunnen evolueren naar een rijke, continue en duurzame verandering.
